Duch autostopowicza.

Zjawa na drodze w Przyłęku

Kobieta w długiej sukni, zakrwawiona dziewczynka prosząca o pomoc, żołnierz Armii Czerwonej - historie o duchach pojawiających się na drodze znane są na całym świecie. Polska też ma swoich widmowych "autostopowiczów".

Jedziecie samochodem na wakacje na Mazury. Jest noc, środek lasu, mało aut na drodze. Po lewej stronie drogi widzicie dziwny widok - idzie kobieta ubrana w długą suknię, taką, jak w dawnych latach zakładały kobiety idąc spać... jeszcze jedna ciekawa rzecz - ta dziewczyna idzie boso! Co ona tu robi o tej porze? Może potrzebuje pomocy?

Mijacie ją, ale widok tak was zaciekawił, że zatrzymujecie samochód. I nagle niespodzianka - na drodze nikogo nie ma. Akurat macie latarkę, więc oświetlacie pobocze, na którym przed chwilą szła dziwna postać. Czy to możliwe, że ta kobieta weszła do lasu? Jeśli tak, to... po co? Jest środek nocy, wokół dzika głusza... Wołacie przez chwilę "halo, proszę pani... gdzie pani jest? Podwiozę panią!" Ale nikt nie odpowiada. I nagle przez głowę przelatuje myśl: "Boże, a może to był..." Wsiadacie do samochodu i z piskiem opon ruszacie dalej.

Myślicie, że taka historia to bajeczka dla małych dzieci? Nie, to fragment opisu autentycznego wydarzenia sprzed kilku dni, które zostało szczegółowo opisane przez dwójkę świadków. Zdarzenie miało miejsce na Mazurach, a samochodem podróżowała dwójka młodych ludzi z Warszawy. Są gotowi potwierdzić jej prawdziwość nawet przed sądem, choć zastrzegają anonimowość. Historia typowa dla ludzi, którzy przeżyli spotkanie z autostopowiczem-widmem.

W 2010 roku na naszych łamach została opisana historia, która potem sprawiła, że ekipa FN spędziła noc na drodze, gdzie pojawia się postać małej dziewczynki w Przyłęku. Przypomnijmy tę historię.

Zjawa na drodze

Miejscowa policja otrzymała wtedy dziwne zgłoszenia: „przerażeni kierowcy obserwują dziwną postać przebiegającą drogę przed autem, która następnie znika”. Noc z niedzieli na poniedziałek (19.10/2010) ekipa Fundacji Nautilus spędziła na drodze w Przyłęku.

Zanim opiszemy przebieg naszego pobytu na tej upiornej drodze w 2010 roku, warto wspomnieć o intrygującym incydencie. Konwój Fundacji Nautilus formował się „po drodze” i w Kolbuszowej miał do nas dołączyć kolejny samochód, tym razem Witka Sebastyańskiego z Sanoka. Był już wieczór, kiedy zjechaliśmy w złym miejscu z trasy i musieliśmy zawrócić samochody na małym placyku przed sklepem. Do Przyłęku (gdzie planowaliśmy rozbić obóz) z tamtego miejsca było ok. 10 kilometrów. Korzystając z okazji uczestnik naszej eskapady, jeden z naszych kolegów, postanowił na chwilę wejść do miejscowego sklepu i kupić coś na kolację.

Dlaczego warto wspomnieć o tym pozornie błahym wydarzeniu? Powodem jest to, że od razu po wejściu do sklepu zorientował się, że trwa tam ożywiona rozmowa na temat... niezwykłych wydarzeń, które wręcz sparaliżowały strachem okoliczną ludność. Ludzie czekający w kolejce rozmawiali o Przyłęku i drodze przebiegającej przez tę małą miejscowość, serii tajemniczych wypadków i pojawiających się tam zjawach!

Mieszkańcy okolicznych miejscowości, którzy akurat znaleźli się w sklepie nie mieli pojęcia, że tuż obok sklepu właśnie zatrzymał się konwój Nautilusa, a niezwykłym zbiegiem okoliczności kolega przypadkiem trafił akurat na taki moment w sklepie, kiedy trwała ożywiona dyskusja o wydarzeniach na drodze w Przyłęku...

W 2010 roku mieliśmy się wybrać na miejsce tego zdarzenia, ale zniechęcała nas przede wszystkim jesienna deszczowa aura. Nasza najlepsza kamera pracująca w podczerwieni nie jest przystosowana do pracy w dużej wilgoci, jaka towarzyszy zwłaszcza nocnym obserwacjom w październiku lub listopadzie. Kilka miesięcy wcześniej obiecaliśmy jednak dziennikarzom tego regionu, że kiedyś pojawi się na miejscu nasz NAUT-MOBILE wraz z ludźmi, których będzie można zapytać o sprawę pojawiania się owego widma na drodze. Wreszcie dotarła do nas wiadomość, że zjawa była nie tylko obserwowana na tej drodze, ale kierowca obserwujący dziwną postać zdecydował się złożyć relacje na policji. To sprawiło, że na zebraniu FN w październiku 2010 roku podjęliśmy decyzję o spędzeniu nocy na miejscu, mimo trudnych warunków atmosferycznych.

Aby przybliżyć sprawę tego, co dzieje się w tamtym rejonie, warto zacytować fragment artykułu opublikowanego w serwisie www.mediapodkarpackie.pl

Znów straszy na drodze do Rzeszowa

Zakrwawiona dziewczynka, wyglądająca jak ofiara wypadku, pojawia się kierowcom w Biesiadce. Kilka kilometrów wcześniej kierowcy spotykali na poboczu żołnierza–widmo. Trasa Mielec – Rzeszów zamienia się w drogę strachu.

Kolejna nieprawdopodobna, a zarazem przerażająca historia obiegła Mielec. W lecie pisaliśmy o duchu żołnierza Armii Czerwonej, który rzekomo straszy w pobliżu kapliczki, na granicy Mielca, przy drodze z Mielca do Rzeszowa. Teraz, na tym samym odcinku drogi ma pojawiać się inna zjawa.

Historyczna droga

Droga z Mielca do Kolbuszowej i dalej do Leżajska lub Rzeszowa ma bogatą historię, a szczególnie jej 10-kilometrowy odcinek z Mielca do Przyłęku, przez Lasy Cyranowskie i tak zwane Góry Biesiadczańskie. To teren działań wojennych, frontu, obozów pracy i poligonów. Teren obfitujący w różne historie i legendy, o często smutnych czy tragicznych historiach. A teraz miejsce, które najczęściej słynie z… tragicznych wypadków drogowych. Głośno o tej drodze zrobiło się latem 2010 roku.

Postać przebiega przez drogę

Jeden z naszych czytelników opowiada o dziwnym spotkaniu, gdy wracał nocą do Mielca z wyprawy w góry. Mówił, że zaczynało świtać. – Dojeżdżałem do kapliczki. Ktoś przy niej musiał być wieczorem, bo paliła się jakaś świeca. Na drodze było pusto, więc jechałem na długich światłach. Nagle słup światła został przerwany. Wyglądało to tak, jakby ktoś mi przebiegł przez drogę. Zatrzymałem się, rozglądałem, ale nikogo nie było – relacjonuje mężczyzna. Inne relacje mówią o szarych lub czarnych postaciach wyłaniających się na poboczu. Jednak gdy kierowcy dojeżdżają do miejsc, gdzie widzą te tajemnicze osoby… ich tam nie ma. Postacią, która przebiegła przez drogę, miał być duch żołnierza Armii Czerwonej, który chciał, strzelając z pistoletu, zniszczyć kapliczkę. Kula odbita od budowli zraniła strzelca, który prawdopodobnie pozostawiony na drodze zmarł.

Chciał pomóc…

Teraz z ust do ust w Mielcu powtarzana jest inna historia o duchu na tej drodze. Tym razem w tak zwanej Biesiadce. To pagórkowaty leśny teren, niegdyś wieś wysiedlona przez wojsko, później obóz pracy dla żydówek i poligon. Właśnie w tym rejonie mielczanin, brat jednego z mieleckich nauczycieli licealnych, miał przeżyć dziwne spotkanie. Na drodze, po zmroku, zobaczył zakrwawioną dziewczynę. Prosiła o pomoc. Był przekonany, że to ofiara wypadku, chciał jej pomóc. Gdy zatrzymał samochód i wysiadł… dziewczynki nie było. Nie było też żadnego wypadku. Zszokowany odjechał. Rzekomo nie on jeden spotkał tą dziewczynkę.

Co tym razem?

"Znowu duch!", "Znowu straszy!" - to hasła, które szybko rozpowiadane były w Mielcu. Mało prawdopodobne, by dziewczynka, widziana tak wyraźnie, przewidziała się wielu kierowcom, chyba, że… to był niesmaczny żart. Według niektórych to ofiara jakiegoś wypadku drogowego, o którym już zapomniano. Inni wskazują jednak na wojenną historię tego miejsca i obóz żydówek. Być może, któraś z więźniarek miała tam pod opieką swoją córkę, która zginęła w obozie. A jej duch teraz błąka się, szukając pomocy…

Na odcinek drogi, gdzie zjawa widziana była ostatni raz, przybyliśmy 19 października 2010 roku, ok. 20.00. Po krótkiej naradzie ustaliliśmy, że samochód z kamerą monitoringu ustawioną na dachu ustawimy po prawej stronie drogi. Było to ok. 100 metrów od miejsca, które roboczo nazwaliśmy „trzy krzyże”. Doszło tam do tragicznego w skutkach wypadku samochodowego, w wyniku którego zginęły trzy osoby. Reflektor podczerwieni ustawiliśmy na wysokości ok. pół metra nad ziemią i skierowaliśmy go na owe trzy krzyże, oświetlając ten odcinek drogi.

Samochody naszej załogi i przybyłych na miejsce dziennikarzy zostały ustawione w prowizorycznym obozie po drugiej stronie drogi. W naszej ekipie był Norman, jasnowidz i medium, którego obecność dawała szansę, że uda się skontaktować z bytem, który pojawiał się na ten drodze. Trochę zaskoczyła nas obecność takiej ilości dziennikarzy, co powodowało dużo zamieszania. Samochody przejeżdżające tą trasą myślały, że albo kręcony jest jakiś film, albo doszło do gigantycznego wypadku. Po jezdni kręciło się kilkanaście osób z latarkami, była ekipa telewizji TVN, na ziemi na poboczu był ustawiony nasz największy reflektor oświetlający teren od punktu obserwacji aż do „trzech krzyży”, na dachu NAUT-MOBILE był widoczny nasz człowiek instalujący kamerę od minitoringu, ekipa FN porozumiewała się krótkimi komunikatami przez krótkofalówki, a do tego kilka osób z mediów miało na sobie kamizelki odblaskowe dla bezpieczeństwa. Trudno się dziwić, że kierowcy przejeżdżający w okolicach północy odcinek lasu przy miejscowości Przyłęk natychmiast zatrzymywali samochody i zdezorientowani uruchamiali światła awaryjne czekając albo na policję, albo na sygnał, czy mogą jechać dalej... Piszemy o tym dlatego, że nie były to okoliczności sprzyjające pojawieniu się „istoty z zaświatów”, a tego typu akcja powinna być przeprowadzana trochę inaczej.

Udało nam się jednak zaapelować do wszystkich o wyłączenie latarek i telefonów komórkowych, a my wyłączyliśmy nawet ekrany monitorów w Naut-Mobile (dawały zbyt duży poblask, który oświetlał jezdnię). Pracował jedynie nasz agregat prądotwórczy, ale ustawiliśmy go daleko od naszego samochodu, w głębi lasu. Przez kilka godzin w całkowitych ciemnościach monitorowany był ten odcinek drogi, a materiał nagrany podczas eksperymentu został uważnie obejrzany w Bazie. Nie znaleźliśmy jednak niczego, co byłoby „śladem” jakiejkolwiek manifestacji czegoś, co byłoby godne uwagi. Cały czas mamy pomysł, aby pojawić się na miejscu bez jakichkolwiek informacji w serwisach FN, gdyż akurat to oznacza pojawienie się na miejscu kilkudziesięciu osób, w tym całej gromady dziennikarzy… Tamtej nocy doszło jednak do dziwnego wydarzenia. Osoby uczestniczące w wyprawie znają wątek związany z szybą naszego pojazdu i czymś, co się na niej pojawiło. Sprawa jednak jest zbyt dyskusyjna, aby traktować to jako poważny wątek tej historii, choć oczywiście… to była naprawdę wyjątkowa, niezapomniana noc!


Źródło : http://strefatajemnic.onet.pl

A moja koleżanka widziała ducha u mnie na stacji... A potem miała wypadek.

Przerażające historie. Autostopowicze widmo - prawda czy miejska legenda?

Jesień, znacznie szybciej zapada zmrok, warunki atmosferyczne są coraz gorsze - będzie coraz więcej dni deszczowych, a nad drogami pojawi się mgła. Taka aura sprzyja... pojawianiu się autostopowiczów widmo. Wsłuchując się w krążące opowieści na ich temat, można się nie na żarty przestraszyć. Czy rzeczywiście istnieje prawdopodobieństwo, że pasażer, któremu zdecydujemy się oddać przysługę i zawieść go gdzieś pod wskazany przez niego adres, okaże się kimś więcej niż np. tylko przemokniętą dziewczyną?

Opowieści o tajemniczych autostopowiczach pojawiają się nie od dziś. Wydaje się, że popularność tych historii zaczęła się nasilać wraz z pojawieniem się takich kultowych już dziś filmów, jak: "Autostopowicz" czy "Martwa cisza" (w tym wypadku akcja toczyła się na jachcie). Okazuje się, że jeszcze bardziej niezwykłych historii na temat podróżników czekających na okazję nie brakuje na co dzień w życiu. O niektórych z nich mówi się, że są wymysłem bujnej wyobraźni. Czy to tylko miejskie legendy, a może rzeczywiście coś jest na rzeczy? Zaskakujące może być to, że w przypadku niektórych z tych historii nie brakuje świadków, którzy potwierdzają krążące m.in. w internecie opisy.

Scenariusz nierzadko bywa ten sam: mrok, pusta droga, niesprzyjające warunki atmosferyczne, zwykle w postaci padającego śniegu, deszczu czy burzy. Aż nagle z ciemności wyłania się postać, która ze wszystkich sił usiłuje złapać tzw. stopa. Serce kierującego wypełnia litość. Zatrzymuje się on na poboczu, a autostopowicz prosi o zawiezienie do miasta. W samochodzie panuje dziwna atmosfera. Pasażer jest tajemniczy, pozbawiony naturalności, a rozmowa jakoś się nie klei. Jedyną rzeczą, którą siedząca na tylnym siedzeniu postać jest w stanie powtarzać jak mantrę, jest adres pod który chce się jak najszybciej udać. Kiedy jest już niemal u celu swej podróży, nagle milknie, a kiedy dociera na miejsce... znika.

Zaniepokojony zagadkowym zdarzeniem kierowca udaje się pod wskazany wcześniej przez pasażera adres, gdzie dowiaduje się, że osoba, którą chwilę wcześniej wiózł swoim samochodem, nie żyje już od jakiegoś czasu. Zwykle okazuje się, że zginęła w tragicznych okolicznościach na drodze, z której wcześniej zabrał ją wspaniałomyślny kierowca.

Największe zaciekawienie musi budzić fakt, że autostopowicz zwykle nie może się pokazać swoim bliskim, choć włożył tak wiele wysiłku w to, aby dotrzeć do domu. Nie jest to możliwe, ponieważ zmarły, aby pokazać się na drodze i móc złapać stopa, zaangażował w to tak wiele energii, że nie starcza mu już sił by pokazać się najbliższym.

Często bywa i tak, też autostopowicz nie jest świadomy tego, że nie żyje. Zdarza się, że zostawia po sobie w samochodzie, którym podróżował dzięki łasce kierowcy jakiś osobisty przedmiot albo też, że z auta ginie jakiś przedmiot, który potem odnajdywany jest... na grobie autostopowicza.

Pierwsze doniesienia na temat autostopowiczów widmo pochodzą ze Stanów Zjednoczonych. Ale takie same historie pojawiają się z zaskakującą regularnością także w innych regionach świata.

Interesująca historia pochodzi z Wielkiej Brytanii. W okolicy miasteczka Maidstone przejeżdżający kierowca natknął się na stojącą przy drodze młodą kobietę. W czasie jazdy prowadzący pojazd dowiedział się, że dziewczyna wkrótce ma wyjść za mąż. Kiedy zbliżali się do celu podróży, kobieta nagle ucichła, a gdy mężczyzna odwrócił się, okazało się, że tylna kanapa jest pusta. Zdziwiło go to, gdyż jechał na tyle szybko, że opuszczenie przez nią pojazdu było niemożliwe. Postanowił jednak udać się pod wskazany wcześniej przez młodą kobietę adres. Gdy dotarł na miejsce, drzwi otworzyła staruszka, która wcale nie była zdziwiona relacją mężczyzny. Opowiedziała mu ona natomiast zatrważającą historię, o tym jak trzy lata wcześniej jej córka zginęła na tej drodze - zdarzyło się to na trzy dni przed jej ślubem. Od tej pory już kilkukrotnie próbowała się ona dostać w ten sposób do domu i za każdym razem schemat zdarzeń się powtarzał.

Podobne opowieści pochodzą też z Polski. W internecie można odnaleźć relację wydarzeń, które miały miejsce w okolicy miejscowości Adamów. Pewnego dnia, gdy aura była nie najlepsza, wracającego z pracy mężczyznę zatrzymała starsza kobieta. Staruszka nie była zbyt serdeczna wobec kierowcy. Gdy ten zadawał jej pytania, ta tylko odburkiwała mu pod nosem, że jedzie do Adamowa.

W czasie jazdy niewiasta popędzała mężczyznę, żeby jechał szybciej, gdyż spieszyła się do domu, do męża, któremu miała ugotować obiad. Kiedy już niemal byli u celu podróży, kierowca zapytał o dokładny adres. Staruszka niepewnym tonem podała miejsce, pod które chciała się udać. I tutaj znany już z innych historii schemat się powtórzył. Po dotarciu na miejsce, mężczyzna odwrócił się do tyłu, jednak na tylnych siedzeniach nikogo już nie było. Przez chwilę zamyślił się, dochodząc do w wniosku, że być może kobieta wymknęła się niepostrzeżenie. Postanowił jednak udać się pod podany przez nią adres, by sprawdzić swoje podejrzenia. Drzwi otworzył starszy mężczyzna, który twierdził, że mieszka sam. Jednak po wysłuchaniu całej opowieści staruszek stwierdził, że to musiała być jego zmarła przed czterema laty żona, która zginęła w wypadku drogowym na tej samej trasie, na której zatrzymywała stopa. Po krótkiej rozmowie okazało się, że kierowca nie był pierwszym, który wiózł autostopowiczkę widmo. Wcześniej podobna sytuacja miała miejsce kilka razy.

Nie brakuje innych tego typu opowieści, nie brakuje też świadków, którzy gotowi są potwierdzić ich wiarygodność. Ale na podstawie samych tych zeznań trudno dziś wyrokować, do jakiej kategorii należy przypisać historie na temat wzbudzających litość autostopowiczów i pragnących im pomóc kierowców. Czy na drogach naprawdę można spotkać duchy ofiar wypadków komunikacyjnych, a może są to jedynie fascynujące legendy? Może jednak warto przezornie zachować ostrożność. Przecież każdego dnia miliony kierowców poruszają się po drogach, często w nocy. Dlatego nie dajmy się zwieść, uważnie obserwujmy tych, których podwozimy, bo następny autostopowicz - zamiast duchem spokojnej starszej pani może okazać się widmem seryjnego mordercy.

Źródło - Niewiarygodne.pl